سیدحسن محسنی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس
حمیدرضا گلکارحمزیی یزد - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس

امروزه، اهمیت خطر زلزله در کشور ما با شدت یافتن روند توسعه کشور، سطح گسترش شهری، تمرکز جمعیت و سرمایه های مادی و معنوی وافزایش آسیب پذیری این سرمایه ها در پهنه زلزله خیز ایران با توجه به ضعف پیش بینی و سطح خسارت ها بیشتر درک می شو د. هرچند رخدادزلزله های شدید در این گستره پهناور، پدیده جدیدی نیست و از سده ها و هزاره های پیش، هر از چندی رخ داده است، اما در دهه های اخیر،وسعت آسیب های ناشی از غافلگیری و ناکارآمدی بخش های مسئول و از دست دادن بخش جدی از سرمایه های ملی کشور، توجه مسئولان و مردم را بیش از پیش به خود جلب کرده است. در این مقاله تلاش شده نگاهی به موقعیت ایران در پهنه کره زمین و نقش زلزله در این منطقه، در کناروضعیت عمومی بناهای کشور در شهر و روستا از حیث پایداری در مقابل این پدیده طبیعی صورت گیرد. در گام بعدی به پراکنش بناهای موجود غیر پایدار در سطح کشور و به درسهایی که در زمینه توجه به پایدارسازی پس از زلزله های مهم صورت گرفته اشاره شده است. وضعیت پیش روو اینکه چه باید کرد با رویکرد توجه به ساختمان های موجود کشور و ساخت و سازهای جدید در انتها مد نظر بوده است

زلزله، پایداری، آسیب پذیری، پدیده طبیعی، ساختمان