رضا اسکندرشیروانی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگروتکنولوژی- فیزیولوژی گیاهان زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
همت اله پیردشتی - استاد گروه زراعت، پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
یاسر یعقوبیان - استادیار گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
زهرا نوری آکندی - دکتری اکولوژی گیاهان زراعی، پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

روش های زیستی، همچون استفاده از ریزجانداران افزاینده ی رشد مانند قارچ های همزیست با ایجاد رابطه ی همیاری با گیاهان می تواند راهکار مناسبی جهت بهبود تغذیه و رشد گیاه در شرایط عادی و تنش باشد. به منظور بررسی تاثیر برخی قارچ های همزیست بر صفات مورفولوژیک گیاه فلفل سبز (Capsicum annuum L.) در مقدار کاهش یافته پتاسیم، آزمایشی بهصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در روستای خراسان محله شهرستان بابل در سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کود پتاسیم در دو سطح (۵۰ و ۱۰۰ درصد توصیه شده) بهعنوان تیمار اصلی، روش تلقیح قارچ در دو سطح (تلقیح نشاء و کود پای بوته) و همچنین تیمار قارچی در پنج سطح (عدم تلقیح و تلقیح با قارچ های Piriformospora indica، Trichoderma atroviride (SN۱)، Chaetomium subaffine (SF۳) و ترکیب سه قارچ مذکور) بهعنوان کرت فرعی بود. نتایج به دست آمده نشان داد که در بین تمامی صفات، تعداد گل در بوته و تعداد انشعابات اول فرعی ساقه تحت تاثیر برهمکنش متقابل سه گانه تیمارها قرار گرفتند. در صفت تعداد برگ، روش تلقیح نشاء عملکرد بهتری نسبت به روش کود پای بوته داشت. در مقایسه، در سایر صفات مورد مطالعه بسته به قارچ های همزیست اثر روش های تلقیح متفاوت بود و روند یکسانی مشاهده نشد. درمجموع تایید و چگونگی هم افزایی قارچ های همزیست و روش های تلقیح درگیاه فلفل نیازمند پژوهش های تکمیلی است.

تعداد برگ، سطح برگ، انشعابات ساقه، تعداد گل در بوته