محمدرضا ایمانی - دانشجوی کارشناسی حقوق دانشگاه آزاد اسلامشهر

مرگ مغزی به معنای حیات صرفا نباتی است که در آن مغز از فعالیت افتاده و تنها قلب به کمک دستگاه ادامه حیات دارد. در فوت طبیعی اطلاق مرگ و آثار و احکام آن مورد اتفاق پزشکان و فقیهان است اما اطلاق مرگ بر مرگ مغزی نزد فقیهان مسلم نمیباشد. از آثار مترتب بر قبول مرگ مغزی در فقه میتوان به دیه، نکاح و اهدای عضو اشاره کرد. با توجه به رشد حوادث و اتفاقات منجر به این نوع از مرگ از یک سو و مباحث مربوط به اهدای عضو از سوی دیگر، بررسی مرگ مغزی در فقه معاصر جدی شده است. آنچه به دنبال آن هستیم: آیا اطلاق عنوان مرگ بر مرگ مغزی صحیح است؟ اگر از منظر پزشکان مرگ صادق باشد برای اثبات شرعی بودن آن کافی است؟ معیار در صدق مرگ از منظر شرع چیست؟ اگر از منظر فقه مرگ صادق نباشد، اتصال و یا عدم اتصال دستگاه های پزشکی چه حکمی دارد؟ تکلیف اموال و روابط حقوقی میت مرگ مغزی چیست؟

مرگ مغزی، احکام فقهی،احکام حقوقی، شرایط