رامین ایرجی نقندر - دکترای تخصصی مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مریم پورجعفریان - دبیر تربیت بدنی آموزش و پرورش خراسان رضوی، مشهد، ایران
سارا کشکر - گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

پیشینه و اهداف: ورزش و تربیت بدنی به عنوان تنظیماتی در نظر گرفته می شود که می­تواند مهارت­های زندگی شرکت کنندگان را افزایش دهد. هدف از انجام این پژوهش تحلیل اثربخشی مدیریت مهارت­های زندگی اسلامی بر عملکرد فردی دانش آموزان ورزشکار مدارس امام حسین(ع) مشهد بود.روش ها جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان ورزشکار مقاطع متوسطه اول و دوم مدارس امام حسین(ع) در شهر مشهد به تعداد (۴۵۰=N) تشکیل دادند. با استفاده از جدول مورگان تعداد نمونه آماری برابر با ۲۰۸ نفر برآورد شد که به صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­های مهارت­های زندگی ساخته لورکان و جاستین (۲۰۱۷) و عملکرد فردی ساخته کومپانز (۲۰۱۴) استفاده شد. جهت بررسی روایی ترجمه ابزار اندازه­گیری از روش استاندارد ترجمه- باز ترجمه- ترجمه استفاده شد. روایی سازه پرسشنامه­ها با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. پایایی ترکیبی (دلوین گلد اشتاین) پرسشنامه­ها به ترتیب ۷۲۳/۰ و ۷۶۸/۰ به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از شاخص­های توصیفی و آزمون­های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر در نرم افزارهای آماری SPSS و LISREL استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین مهارت زندگی با عملکرد فردی دانش آموزان ورزشکار رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. همچنین ابعاد کار گروهی، هدف گذاری، مدیریت زمان، رهبری و تصمیم­گیری واجد شرایط پیش­بینی عملکرد فردی دانش آموزان می­باشند. از طرفی نتایج الگوی ساختاری پژوهش نشان داد مهارت زندگی تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد فردی دانش آموزان دارد.نتیجه گیری:  با ارتقاء سطح مهارت­های زندگی در بین دانش­آموزان ضمن تاثیرگذاری بر میزان تلاش آنها در جهت دست­یابی به اهداف آموزشی، می­توان میزان عملکرد فردی آنها را توسعه داد.

مهارت زندگی, عملکرد فردی, دانش آموز, مدرسه, ورزش