مدلسازی دیجیتالی، ابزاری جهت تجسم عناصر منظر

مدل سازی در معماری منظر کاربردهای گوناگونی دارد. برخی آن را ابزاری جهت ارائه آثار و برخی دیگر از آن به عنوان ابزاری جهت پیش برد فرایند طراحی خود استفاده می کنند. در هر دو وجه، مدلسازی ابزاری جهت تجسم منظر و درک شرایط واقعی با استفاده از یک ماکت یا مدل دیجتالی است. پژوهش پیش رو با استفاده از مطالعات صورت گرفته و تجربیات نگارنده از دروس طراحی منظر و کاربرد مدل سازی های دیجیتالی، اصلی ترین عناصر منظر را که به وسیله مدل سازی دیجیتالی، شبیه سازی می شوند، مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد. در نتیجه پژوهشی مبتنی بر تجربیات بوده و در دسته پژوهش های کیفی و تفسیری قرار می گیرد. هدف پژوهش، ارائه یک دسته بندی منسجم از عناصری در طرح منظر است که سبب شکل گیری تجسمی منسجم برای طراح و ذینفعان خواهد شد. نتایج نشان می دهد که عناصر سطح زمین، گیاهان، بدنه های آبی، انسان ها و جانوران و زیرساخت ها در این زمینه حائز اهمیت هستند که در این میان مدل سازی سطح زمین و انواع مختلف آن، مهمترین و پایه ای ترین بخش را تشکیل می دهد. این پژوهش می تواند مورد استفاده دانشجویان دروس طراحی منظر و اساتید درس های مرتبط با کاربرد کامپیوتر در فرایند طراحی منظر قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

طراحی منظر ، مدل سازی دیجیتالی ، عناصر منظر ، دسته بندی عوامل