پریسا پناهی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
زیبا جم زاد - استاد پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

بلوط (.Quercus L) مهمترین جنس درختی تیره راش در جنگل های ایران بوده و بیشترین تنوع گونه ای آن در جنگل های زاگرس قابل مشاهده است. با توجه به روند روزافزون تخریب جنگل ها و بیم نابودی گونه های با ارزش بلوط، در این پژوهش سعی شد جایگاه حفاظتی بلوط های بومی ایران مشخص شود. براساس جدیدترین شیوه نامه های IUCN و با استفاده از سه معیار محدوده پراکنش، سطح اشغال و تعداد پایه های بالغ، جایگاه حفاظتی بلوط های ایران تعیین شد. براساس نتایج به دست آمده، آرایه Q. rubur subsp. pedunculiflora در طبقه «در بحران انقراض» و آرایه های Q. petraea subsp. iberica، Q. infectoria subsp. boissieri، Q. persica، Q. macranthera، Q. libani، Q. castaneifolia subsp. castaneifolia و Q. brantii var. belangeri در طبقه «آسیب پذیر» قرار گرفتند که نیاز به حفاظت دارند. در این میان فقط آرایه Q. brantii var. brantii در طبقه «نزدیک به تهدید» قرار گرفت. در صورت ادامه روند تخریب در جنگل های ایران این امکان وجود دارد که این آرایه نیز در آینده نزدیک نیاز به حفاظت داشته باشد.

اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت, ارسباران, بلوط, جایگاه حفاظتی, جنگل هیرکانی, زاگرس