مهدی حارث آبادی
سید حسن سید شریفی
محسن یعقوبی

زمینه و هدف: نظریه ی هوش هیجانی دیدگاهی تازه در مورد پیش بینی عوامل موثر بر موفقیت و در پی آن پیشگیری از ایجاد اختلالات جسمانی و روانی است. با توجه به اینکه هوش هیجانی توانایی موفقیت فرد را در مقابله با فشارهای محیطی به ویژه فرسودگی شغلی افزایش می دهد، از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی در پرستاران بیمارستان های آموزشی بجنورد در سال ۱۳۹۲ انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی است که به صورت مقطعی و روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، بر روی ۱۱۰ نفر از پرستاران انجام شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن استفاده شد. داده های جمع آوری شده، در نرم افزار SPSS ۲۰، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین هوش هیجانی و خستگی هیجانی (۰۰۱/۰p=) و مسخ شخصیت (۰۰۱/۰ p=) ارتباطی معنی دار در جهت معکوس وجود داشت (۱۱/۰r= -). بین هوش هیجانی و کفایت شخصی ارتباط معنادار آماری یافت نشد (۱۲/۰r=- و ۳۱/۰ p=). علاوه بر این هوش هیجانی بین مردان و زنان (۰۲۴/۰p=) و میزان آن در گروه های سنی مختلف (۰۰۹/۰p=) اختلاف معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به رابطه ی معنی دار آماری بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی و بر اساس مدل پیش بینی کننده ی هوش هیجانی در پیشگیری از فرسودگی شغلی، می توان به برگزاری آموزش های ضمن خدمت هوش هیجانی در پرستاران بیمارستان های آموزشی مبادرت ورزید. وازه های کلیدی: هوش هیجانی، فرسودگی شغلی، پرستاران

Emotional Intelligence, Occupational Burnout, Nurses., هوش هیجانی, فرسودگی شغلی, پرستاران