مقایسه اثرات همودینامیک پیش داروهای دکسمتومدین و میدازولام در بیماران تحت عمل جراحی اندام فوقانی- مداخله دو سو کور

مقدمه: پیش داروها جزو مداخلات جدایی ناپذیر بیهوشی عمومی می باشندکه دارای عوارض هم هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثرات همودینامیک دکسمتومدین و میدازولام به عنوان پیش دارو به هنگام القا بیهوشی و لرز بعد از عمل در بیماران کاندید اعمال جراحی انتخابی اندام فوقانی بود. روش کار: ۶۰ بیمار کاندید عمل جراحی انتخابی اندام فوقانی مراجعه کننده به بیمارستان شهید رجایی قزوین وارد مطالعه حاضر که از نوع کارآزمایی بالینی دو سوکور بود، شدند. بیماران به صورت تصادفی به ۲ گروه:۱. میدازولام و ۲. دکسمدتومدین تقسیم شدند . فشارخون متوسط MBP، فشارخون سیستولی SBP و دیاستولی DBP، تعداد ضربان PR و میزان اشباع اکسیژن شریانی ۲SPO، در زمانهای بدو ورود، قبل از اینداکشن، ۱، ۵، ۱۰، دقیقه پس از انتوباسیون، پس از خارج کردن لوله تراشه و در ریکاوری و نیز لرزش بعد از عمل جراحی در تمامی بیماران بررسی و ثبت شد. دادهها پس از جمع آوری با استفاده از آزمونهای آماری کای اسکوار، آنووا و سنجش مکرر GLM توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: در تمامی زمانهای مورد بررسی، میانگین ۲SPO در گروه دکسمدتومدین به طور معنی داری بیشتر از گروه میدازولام بود که در ده دقیقه بعداز انتوباسیون اهمیت داشت ۰۰۱/۰ > P میانگین فشارخون متوسط، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب در گروه میدازولام بیشتر از گروه دکسمدتومدین بود. میزان لرز بعد از عمل در گروه دکسمدتومدین به طور معنی داری از گروه میدازولام کمتر بود ۰۰۱/۰ > P. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که داروی دکسمدتومدین کنترل همودینامیک بهتری را در بیهوشی فراهم ساخته و میزان لرز بعد از عمل را نیز کاهش میدهد

کلیدواژه ها:

Hemodynamics ، Shivering ، Midazolam ، Dexmedetomidine ، همودینامیک ، لرز ، میدازولام ، دکسمدتومدین