تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بربیان ژنBDNF و حافظه احتزاری موش های صحرایی مسموم شده با آستروئید آنابولیک استانازول

مقدمه: امروزه بهره گیری از مواد نیروزا به معضل پیچیده ای در ورزش تبدیل شده است که در این بین نقش آستروئیدهای آنابولیک –آندروژنیک غیر قابل انکار می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بر بیان ژن BDNF و حافظه احتزاری موش های صحرایی مسموم شده با آستروئید آنابولیک استانازول بود. روش کار: در این مطالعه تجربی ۱۸ سر موش صحرایی از نژاد اسپراگ-دوالی با محدوده وزن ۱۵۰ تا ۲۰۰ گرم و میانگین سنی ۸ هفته به طور تصادفی به سه گروه ۶ سری شامل ۱) شم (مصرف نرمال سالین)، ۲) استانازول، ۳) مصرف استانازول همراه با تمرین مقاومتی تقسیم شدند. در مدت هشت هفته گروه های استانازول و تمرین مقاومتی+ استانازول روزانه mg/kg ۵ استنازول به صورت صفاقی دریافت نمودند و گروه تمرین مقاومتی + استانازول سه جلسه در هفته تمرین مقاومتی را انجام دادند. اندازه گیری BDNF در بافت هیپوکامپ به روش الایزا و حافظه احتزاری با استفاده از آزمون شاتل باکس صورت گرفت. جهت بررسی طبیعی بودن توزیع یافته ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS استفاده شد (۰۵/۰≥P). یافته ها: استانازول اثر معناداری برکاهش بیان ژن BDNF و حافظه احتزاری (۰۰۱/۰=P) داشت. بااین وجود تمرین مقاومتی منجر به افزایش BDNF (۰۰۱/۰=P) و حافظه احتزاری (۰۰۶/۰=P) در موش های صحرایی مسموم شده با استانازول شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد تمرین مقاومتی دارای اثرات سینرژیستی بر بهبود BDNF وحافظه احتزاری در موش های صحرایی مسموم شده با استانازول می باشد.

کلیدواژه ها:

Resistance Training ، BDNF ، Memory ، Stanazolol ، BDNF ، تمرین مقاومتی ، حافظه ، استانازول