زهرا روستا
عبدالمجید حاجی مرادلو
سید حسین حسینی فر
فرزانه وکیلی

موکوس اپیدرمی ماهی و ترکیبات آن اولین خط دفاعی در برابر پاتوژن ها می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر فعالیت ضد باکتریایی و برخی شاخص های ایمنی موکوسی ماهی تایگر بارب بود. تعداد ۶۳۰ قطعه بچه ماهی (۰۳/۰± ۵/۰گرم) به طور تصادفی در سه تیمار با سه تکرار در آکواریوم ها توزیع شده و با ۳ جیره آزمایشی حاوی صفر، ۱۰۸×۵/۱ و ۱۰۸×۳ CFU/ml پروبیوتیک به مدت ۹۰ روز غذادهی شدند. در پایان دوره از ماهی ها موکوس گیری و فعالیت ضدباکتریایی آن به روش های انتشار دیسک و رقت های متوالی در مقابل باکتری های بیماری زای Streptococcus faecium و Escherichia coli، اندازه گیری شد. قطر هاله عدم رشد، توسط موکوس ماهی با افزایش غلظت پروبیوتیک جیره در مقابل هر دو باکتری افزایش معنی داری نشان داد (۰۵/۰>P). در روش رقت های متوالی موکوس، نیز نتایجی مشابهی مشاهده شد. همچنین تغذیه ماهی ها با پروبیوتیک سبب افزایش معنی دار میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز قلیایی و پروتئین محلول گردید (۰۵/۰>P). نتایج این آزمایش نشان داد که موکوس ماهی تایگر بارب در برابر هر دو پاتوژن فعالیت ضدباکتریایی داشته و استفاده از سطوح مختلف پروبیوتیک سبب افزایش معنی دار در فعالیت ضدباکتریایی موکوس، پروتئین محلول و آنزیم آلکالین فسفاتاز قلیایی این ماهی نسبت به تیمار شاهد شده است.

Anti-Bacterial Activity, Immune of Mucus, Probiotic, Alkaline Phosphatase, ضدباکتریایی, ایمنی موکوسی, پروبیوتیک, آلکالین, فسفاتاز