زینب میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیردولتی شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
نرگس سلطانی - استادیار و عضو هیئت علمی، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیردولتی شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران

امروزه فضاهای عمومی به دلیل عدم سیاست گذاری صحیح شهری،افزایش بی رویه وسایل نقلیه، الگوی ناصحیح زندگی و نادیده گرفتن عناصر انسانی، فضاهای جمعی روند رو به رشدی نداشته است و فضاهای عمومی حاصل پس مانده فضاهای سواره می باشد و انسان ها و نیازهای آنان مانند آرامش و امنیت در شهر نادیده گرفته شده اند. پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تامین فرصت های لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی وی، مستلزم وجود فضا و قرارگاه کالبدی است و فضاهای جمعی و عمومی ظرفیتی عظیم در پاسخ به این جنبه از حیات انسان در جوامع شهری محسوب می شود. ایجاد فضاهای جمعی در مقیاس های مختلف شهری در دهه های اخیر تلاشی در جهت رفع نیاز اجتماعی انسان به فضاهای جمعی بوده است. حضور افراد در این فضاها منجر به اجتماع پذیری فضای جمعی و عاملی در جهت موفقیت فضاست. ضرورت این پژوهش در آن است که یکی از اهداف شناسایی قابلیت های فضای جمعی و بررسی تاثیر روانشناختی ایجاد فضاهای جمعی در مراکز شهری با هدف رشد تعاملات اجتماعی، تدوین اصول و معیارهای طراحی معماری فضاهای جمعی مبتنی بر تعامل پذیری فضا و شناسایی شاخص های اثرگذاری بر افزایش تعاملات اجتماعی است. جهت رسیدن به این هدف به بررسی مولفه های ساختاری تعاملات اجتماعی و عوامل تاثیرگذاری در شکل گیری تعاملات اجتماعی در فضاهای جمعی و تاثیر آن در جامعه پرداخته می شد. روش تحقیق مقاله حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است. این مطاله از لحاظ طبقه بندی بر مبنای هدف از نوع کاربردی است به این دلیل که به تدوین معیارهایی جهت افزایش سطح تعاملات اجتماعی می پردازد و در آخر یکسری راهکارهایی ارائه می شود که می تواند در طراحی فضاهای جمعی مورد استفاده قرار بگیرد.

فضاهای جمعی، مراکز شهری، تعاملات اجتماعی، عرصه عمومی