آمنه فیلی - کارشناسی ارشد، روان شناسی استثنایی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
نیوشا میهن دوست - کارشناسی ارشد، روان شناسی استثنایی، دانشگاه سمنان، ایران
بهارک کشاورز - کارشناسی دبیری علوم تجربی، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
معصومه قاسمی - کارشناسی ارشد، روان شناسی بالینی، دانشکده علوم پزشکی، همدان، ایران (نویسنده مسئول)

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل های سبب شناسی و درمان در دانش آموزان با اختلال طیف ااتیسم است. طی دو دهه ی گذشته، شیوع اتیسم با روند رو به رشدی مواجه بوده است. براساس برآورد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا، شیوع این اختلال طی دهه ی گذشته چهار برابر افزایش یافته و از هر ۵۹ دانش آموزان، ۱ نفر به این اختلال مبتلا بوده است (بایو و همکاران، ۲۰۱۸). اختلال اتیسم یک اختلال عصبی تحولی بوده که با آسیب پایدار در تعامل اجتماعی متقابل و الگوی ارتباطی کلیشه ای محدود مشخص می شود. شیوع اختلال طیف اتیسم طی سه دهه اخیر افزایش یافته است. با توجه به افزایش این اختلال لزوم یادگیری مدل های سبب شناسی و درمان برای دانش آموزان بیش از پیش مشهود است. در این مقاله سعی شده است به بررسی مدل های سبب شناسی و درمان برای دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم پرداخته شود.

اتیسم، سبب شناسی، درمان.