محمدجواد رزمی - استادیار، دانشکده علوم اداری واقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد
سمیه صدیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه اقتصادی و برنامه ریزی دانشگاه فردوسی مشهد
سمانه رضاییان - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد انرژی دانشگاه فردوسی مشهد

حکمرانی خوب الگوی جدیدی برای توسعه پایدار انسانی با ساز و کار تعاملی سه بخش دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است تا به موجب آن کشورها بتوانند از همه توانمندی های خود در توسعه همه جانبه استفاده کنند. جامعه مدنی مستحکم به همراه دولتی مدرن، قوی و توسعه خواه، می تواند زمینه های ایجاد حکمرانی خوب و در نتیجه توسعه همه جانبه را با کمترین زمان و آسیب ممکن به پیش ببرد. از آنجایی که مهمترین عامل توسعه هر جامعه، افراد آن جامعه می باشند، این تحقیق با تاکید بر اهمیت توسعه انسانی، در جست و جوی شناخت الزامات تحقق حکمرانی خوب برای رسیدن به توسعه انسانی پایدار می باشد. تامل و بازاندیشی در کیفیت هر کدام از مولفه های حکمرانی و اتخاذ راهبردهای مناسب برای تقویت آنها، شاید بهترین الگو برای توسعه انسانی پایدار باشد. نتیجه به دست آمده از بررسی مولفه های حکمرانی خوب در ایران بیانگر وضعیت نامناسب این شاخص های در سال های ۱۹۹۶-۲۰۱۰ می باشد. کشور ایران به دلیل مزایای فراوان چه از نظر منابع انسانی و سرمایه های طبیعی از پتانسیل فراوان برای دستیابی به توسعه انسانی برخوردار است

حکمرانی خوب, توسعه انسانی, جامعه مدنی, دولت, بخش خصوصی