سپهر سید سجادی - کارمند بخش خصوصی
مسعود جعفری نژاد - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا
محمد کتابی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، دانشکده علوم انسانی، گروه علوم سیاسی، شهرضا، ایران

خصوصی سازی به عنوان فرایندی اجرایی و موثر در رشد اقتصادی و افزایش کارایی در دوران حاضر مورد استقبال بسیاری از سیاستگذاران در کشورهای مختلف جهان قرار گرفته است، همچنین این فرایند توانسته در حوزه های اقتصادی رشد اقتصادی را نیز در مواردی به ارمغان آورد. پژوهش حاضر برنامه پنجم توسعه را از حیث وجود برخی سیاست هایی که خصوصی سازی را تشویق و یا تسهیل می نمایند با بهره گیری از روش تحلیل ثانویه بررسی نموده و  اثرات نامطلوبی، همچون شکاف درآمدی و فقر را متاثر از روش های اجرایناقص و یا نا صحیح خصوصی سازی در این برنامه می داند. بر این اساس به دنبال اجرای سیاست های خصوصی سازی طی برنامه های پیشین و انتقال تبعات آن به این دوره و نیز طی دوره اجرای برنامه پنجم توسعه، شکاف در آمدی بین سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ روندی افزایشی را طی کرده و نابرابری های جغرافیایی در توزیع امکانات به چشم می خورد. کاهش فقر نیز طی این دوره روند مطلوبی را طی نکرده و نتایج رضایت بخشی را نشان نمی دهد. ارزیابی اثرات و ریشه یابی آثار منفی خصوصی سازی که هدف اصلی پژوهش حاضر است می تواند در تدوین برنامه های آتی توسعه از بروز آسیب پیشگیری نماید

خصوصی سازی, ایران, برنامه پنجم توسعه, لیبرالیسم, شکاف درآمدی, فقر