اثر رطوبت خاک و نوع ادوات خاک ورزی و کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در اراضی شور ماهشهر

هدف این آزمایش ارزیابی تاثیر رطوبت خاک و نوع ادوات خاک ورزی و کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در اراضی شور بندر ماهشهر  بود که به صورت کرتهای یکبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. متغیرهای مستقل شامل رطوبت خاک در هنگام خاک ورزی در سه سطح ۱۰%، ۱۵% و ۲۰% به عنوان تیمار اصلی و نوع ادوات خاک ورزی و کاشت به عنوان تیمار فرعی در چهار سطح شامل ۱) بدون کاربرد چیزل­پیلر و کاشت با خطی­کار، ۲) بدون کاربرد چیزل­پیلر و کاشت با کف­کار، ۳) یک بار کاربرد چیزل­پیلر به عمق ۲۰ سانتی متر و کاشت با خطی­کار و ۴) یک بار کاربرد چیزل­پیلر به عمق ۲۰ سانتی متر و کاشت با کف­کار بود. در شروع خاک ورزی، آبیاری مطابق عرف منطقه به روش غرقابی برای کاهش مقاومت کششی خاک در برابر ماشینهای خاک ورزی  در زمین شخم نخورده انجام شد و پس از مناسب شدن رطوبت خاک بر اساس تیمار اصلی، شخم با دیسک ۲۴ پره به تعداد یک بار به عمق ۱۵ سانتی متر زده شد. در این آزمایش بیش­ترین وزن کلوخه در شرایط عدم کاربرد چیزل­پیلر و رطوبت خاک ۲۰ درصد خاک و کمترین مقدار در شرایط کاربرد چیزل پیلر و رطوبت ۱۰% خاک در هنگام خاک ورزی حاصل شد. بیش ترین تعداد پنجه در بوته، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله، تعداد دانه در سنبلچه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه به کاربرد چیزل پیلر و کاشت با کف­کار و کمترین مقدار در شرایط بدون چیزل پیلر و کاشت با خطی کار اختصاص داشت. بطور کلی نتایج نشان داد که کاربرد چیزل­پیلر و کاشت با کف کار در شرایط رطوبتی ۲۰% بهترین نتیجه را از لحاظ دانه بندی و عملکرد در اراضی شور نشان می دهد و می تواند برای کاهش اثرات شوری پیشنهاد ­شود.

کلیدواژه ها:

چیزل پیلر ، خطی کار ، شوری خاک ، کف کار