اثر اسید سالیسیلیک و دو رقم فلفل روی رشد جمعیت شته جالیز،Aphis gossypii (Hem.: Aphididae)
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 13، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-13-3_007
تاریخ نمایه سازی: 17 دی 1402
چکیده مقاله:
شته جالیز، Aphis gossypii Glover یکی از مهم ترین شته های خسارت زا در مزارع و گلخانه های فلفل می باشد که به دلیل پراکنش وسیع و گستره میزبانی زیاد، از اهمیت اقتصادی ویژه ای برخوردار است. در این تحقیق پارامترهای زیستی و تولید مثلی شته جالیز روی دو رقم فلفل(پولانو و پاپریکا) تیمار شده با هورمون گیاهی اسید سالیسیلیک در شرایط آزمایشگاهی (دمای ۲۵±۲ درجه سلسیوس، رطوبت نسبی ۶۵±۵ درصد و دوره نوری ۱۶ ساعت روشنایی و ۸ ساعت تاریکی) قرار گرفت. بر اساس نتایج، استفاده از اسید سالیسیلیک در هر دو رقم مورد بررسی، تاثیر معنیداری بر بیشتر پارامترهای دموگرافیک شته جالیز در مقایسه با شاهد (محلول پاشی با آب مقطر) داشت و طول عمر، طول چرخه زیستی، طول دوره پوره زایی، زادآوری و زنده مانی شته جالیز را کاهش داد. کمترین و بیشترین طول عمر به ترتیب ۹۱/۵ روز (تیمار اسید سالیسیلیک در رقم پاپریکا) و ۲۵/۱۰ روز (تیمار شاهد در رقم پوبلانو) بود. همچنین کاربرد این هورمون تاثیر بسزایی در کاهش پارامترهای نرخ ناخالص تولیدمثل (GRR)، نرخ خالص تولیدمثل (R۰)، نرخ ذاتی افزایش جمعیت(r) و نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ) آفت داشت. حداقل و حداکثر مقدار r، در تیمار اسید سالیسیلیک رقم پاپریکا و تیمار شاهد رقم پوبلانو (به ترتیب ۲۵۷۰/۰ و ۴۰۴۶/۰ بر روز) به دست آمد. بنابراین، استفاده از اسید سالیسیلیک می تواند پارامترهای زیستی و زادآوری شته جالیز را روی فلفل به میزان قابل توجهی کاهش دهد و در برنامه های مدیریت تلفیقی این شته به کار گرفته شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زبیده حسین نژاد
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
جبراییل رزمجو
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سید علی اصغر فتحی
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بهرام ناصری
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :