مونا شمسی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان پردیس علامه طباطبایی ، ارومیه ، ایران
مریم محمدی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان پردیس علامه طباطبایی ، ارومیه ، ایران

زمینه و هدف : تقریبا یک پنجم از کودکان و نوجوانان بدون توجه به این که کجا و چگونه زندگی می کنند، در دوران کودکی و نوجوانی، دچار مشکلات روانی اجتماعی ، افت تحصیلی و از نظر اجتماعی منزوی و گوشه گیر می شوند. مشکلات اضطرابی از متداول ترین و شایع ترین مشکلات روانی هستند که از اوایل دوران کودکی و نوجوانی یعنی در همان دوران مدرسه ممکن است به شکل های مختلف بروز نماید و تا دوران بزرگسالی هم به صورت مزمن ادامه پیدا کند. لذا هدف مطالعه حاضر بر بررسی و حل این مشکل در سه دوره ابتدایی ، متوسطه اول و دوم نهاده شده است روش بررسی : بررسی مروری هفت پژوهش انجام شده توسط گروه های دیگر طی سالهای متوالی به منظور تطبیق یافته های آنها در کنارهم. پژوهش اول با یک طرح علی مقایسه ای کلیه دبیرستان های شهر مشهد در سال ۱۳۸۹ ، پژوهش دوم فراگیران دختر و پسر مدارس شیراز در سال ۱۳۸۴، پژوهش سوم مقاطع اول تا سوم دبیرستان شهرستان فریدونکنار در سال ۱۳۸۸ ، پژوهش چهارم از نوع آزمایشی تمامی دبستان های شهر نجف آباد در سال ۱۳۹۳ ، پژوهش پنجم تمامی دختران نوجوان در ده استان کشور، پژوهش ششم کلیه فراگیران دختر مدرسه میثاق قروه و پژوهش هفتم نیز تمامی دختران پایه اول دبیرستان شهر همدان در سال ۱۳۹۱ مورد بررسی قرار داده است. یافته ها : تقریبا در تمامی پژوهش های صورت گرفته در شهرها و بین جنس های مختلف ، اضطراب مدرسه ای نمایان است. این امر در فراگیران دختر به دلیل تحریک پذیری و آسیب پذیری از محیط اطراف نمود بیشتری دارد . نتیجه گیری: دانش آموزان در نظام آموزش و پرورش اصلی ترین و مهمترین عنصر محسوب می شوند. تمامی تدارکات و پیش بینی ها در جریان برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها در این سیستم در نهایت به دانش آموزان منتهی می شود ، لذا انتظار می رود معلمان و دبیران مربوطه در تربیت فراگیران خود صرفا از ارزشیابی بهره نگرفته و مشارکت آنها را نیز در امر آموزش بطلبند. همچنین با تقویت ارتباط با اولیا از مشکلات فراگیران آگاهی یافته و فضای آموزشی را تا حد امکان با روش های حل و کشف مسایل مرتبط نمایند.

اضطراب ، کودک ، نوجوان ، اختلال ، فراگیران