هدف این پژوهش بررسی برخی تغییرات عناصر پرمصرف و کم مصرف در شاخساره و خاک نهال های گلدانی بلندمازو رشدیافته در شرایط غرقابی است. بدین منظور نهال های گلدانی در طرحی کاملا تصادفی در رژیم های غرقابی دائم و دوره ای و تیمار شاهد به مدت ۱۲۰ روز بررسی شدند. نتایج نشان داد که غرقابی سبب کاهش درصد کربن آلی، نیتروژن کل و پتاسیم قابل جذب خاک شد، طوری که در تیمار غرقابی دائم نسبت به شاهد غلظت پتاسیم قابل جذب ۴۹ درصد کاهش و غلظت آهن و منگنز در دسترس خاک به ترتیب ۴۲ و ۵۱ درصد افزایش یافت. در رژیم های غرقابی تجمع عناصر غذایی در برگ نهال ها کاهش یافت و این کاهش برای نیتروژن، کلسیم و منیزیم در محیط غرقابی دائم بیشتر از محیط غرقابی دوره ای بود. غلظت روی در محیط غرقابی دائم کاهش یافت. در هر دو رژیم غرقابی دائم و دوره ای، در مقایسه با تیمار شاهد غلظت منگنز در برگ نهال ها حدود ۵/۲ برابر و غلظت آهن به ترتیب ۵/۲ و ۵/۳ برابر شد. بین اغلب عناصر خاک و برگ همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. در مجموع، عناصر پرمصرف در شاخساره و خاک نهال های غرقابی کاهش پیدا کرد اما عناصر کم مصرف افزایش یافت. نظر به اینکه برخی عناصر پر مصرف در خاک و برگ نهال های رشدیافته در محیط غرقابی دوره ای بیشتر از محیط غرقابی دائم بوده است این انتظار وجود دارد که وضعیت رویش نهال بلند مازو در محیط غرقابی دوره ای مطلوب تر از محیط غرقابی دائم شود.

بلندمازو, تجمع عناصر غذایی, عناصر کم مصرف, غرقابی دائم, غرقابی دوره ای