نیلوفر تشکری - دانشگاه فردوسی مشهد
نیما فرزانه - دانشگاه فردوسی مشهد

هر مورد سخت زایی، مشکلی بالینی محسوب می شود که در صورت به کارگیری روشی صحیح می توان آن را رفع نمود. تشخیص و درمان سخت زایی نیازمند درک صحیح روند زایمان طبیعی و حساسیت نسبت به رفاه مادر و فرزند است. سختی تولد زمانی رخ می دهد که یا زورهای زایمانی ناکافی هستند، یا مجرای زایمانی اندازه و شکل مناسبی ندارد، یا قطر جنین نمی تواند از طریق مجرای زایمانی عبور کند، چون یا خیلی بزرگ است یا نحوه قرارگیری آن از عبور طبیعی آن جلوگیری به عمل می آورد. رخداد سخت زایی در تلیسه ها ۳ تا ۱۰ برابر رخداد آن در گاوهای چند بار زایش )چه گاوهای گوشتی و چه شیری( است. عوامل خطر سخت زایی شامل عدم تناسب میان جنین و مادر، قرارگیری غیر طبیعی جنین، استنوز فرج، واژن و یا سرویکس، پیچ خوردگی رحم هستند. پیشگیری از سخت زایی به ویژه در تلیسه های زایش اول، عنصر مهمی در برنامه تولید مثلی موفق در همه مزارع پرورش گاو شیری یا گوشتی محسوب می شود و عوامل زیادی می توانند در رخداد سخت زایی نقش داشته باشند. حتی در زمان هایی که برنامه هایی جهت محدود نمودن خطر سخت زایی و رساندن آن به سطح قابل قبول وجود دارند (کمتر از ۱۵٪ برای تلیسه ها و کمتر از ۵٪ برای گاوها)، همچنان مواردی از سخت زایی در گله های گاو گوشتی و شیری رخ می دهند. یکی از مهم ترین نیازمندی ها برای مدیریت ایده آل سخت زایی این است که دامدار بداند چه زمانی مداخله کند یا تقاضای کمک داشته باشد.

گاو، سخت زایی، شیوع، درمان