سیدمیلاد سیدعلوی - دانشجویکارشناسی ارشدمعماری،دانشگاه آزاد،ارومیه،ایران
سیمه فتحعلی لو - فارغ التحصیل کارشناسی معماری،دانشگاه آزاد،ارومیه،ایران
آرش محمدی فلاح - استادیارگروهمعماری،دانشگاه آزاد ،ارومیه،ایران

آدمی بطور فطری موجود اجتماعی و نیازمند روابط ناشی از آن می باشد. مجتمع های مسکونی با توجه به ماهیت و کارکرد خود از عمومیترین فضاهای مجتمع های زیستی در مقوله حفظ و توسعه ارتباطات اجتماعی محسوب میشوند. این در حالی است که در عصر جدید با گسترش شهرنشینی و دگردیسی نظامهای سنتی، زندگی انسان ها بیش از پیش به سمت خصوصی شدن سوق می یابد. در مجتمع های مسکونی فضاهای عمومی بستر، بخش عمده ای از ارتباطات و تعامالت اجتماعی افراد می باشد. حضور مثبت افراد در اجتماع سطح تعامالت مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقاء کیفیت زندگی در محیط از طریق تقویت حس تعاون و شهروندی می گردد. محیط کالبدی نیز در ارتباط با رفتارهای انسان امکانات بالقوه ای دارد. در این راستا، فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی بعنوان محیطی که امکان حضور ساکنان درکنار یکدیگر را فراهم میکند، میتواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود. پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی، وضعیتی است که ساکنان از زندگی درخانه و مجتمع خود رضایت داشته باشند و از همسایگی با سایر ساکنان لذت برند. در این وضعیت، مجموعه شرایط زندگی به نحوی است که با گذشت زمان تعامالت اجتماعی بیشتر می شود و اکثریت ساکنان نسبت به محل زندگی خویش تعلق خاطر و دلبستگی می یابند .

محیط مسکونی. حس آرامش. ارومیه. عناصر کالبدی. مجموعه های مسکونی