سپیده ویس کرمی - دانشکده نفت اهواز، دانشگاه صنعت نفت، ایران
خلیل شهبازی - دانشکده نفت اهواز، دانشگاه صنعت نفت، ایران
سعادت محمد حسین زاده - شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، ایران

میزان حجم بالای نفت غیرقابل استحصال مخازن کربناته به روش های اولیه هدفی مهم برای به کارگیری روش های ازدیاد برداشت شیمیایی نفت است. اما شرایط خاص این گونه مخازن نظیر دمای بالا، تجانس ناپذیری نمک های موجود در آب سازند و آب دریا و همچنین، ترشوندگی نفت دوست این مخازن از جمله عواملی هستند که تولید مطلوب از آنها را با چالش جدی مواجه می کنند. لذا در این پژوهش به بررسی پایداری، روند کاهش کشش سطحی و تغییر ترشوندگی لایه نفتی در اثر سیلاب زنی با استفاده از دو نوع ماده فعال سطحی آنیونی DSS و SDBS و دو نوع ماده فعال سطحی کاتیونی CTAB و CPC پرداخته شده است. ضریب بازیافت حاصل در اثر استفاده از این مواد به ترتیب ۶۳، ۴۸، ۴۴ و ۳۵% مشاهده گردید که بیشترین ضریب بازیافت در اثر اعمال ماده فعال سطحی DSS به دست آمد. همچنین، به منظور بررسی تغییر ترشوندگی در اثر حضور ماده فعال سطحی در محیط متخلخل، نمونه سنگ مخزن به مدت دو هفته نفت دوست گردید و با اندازه گیری زاویه تماس °۱۶۰ شرایط نفت دوستی به اثبات رسید. روند تغییر ترشوندگی در اثر زمان دهی با استفاده از دو نوع ماده فعال سطحی آنیونی DSS و SDB و دو نوع ماده فعال سطحی کاتیونی CTAB و CPC بررسی شد. زوایای تماس به دست آمده به ترتیب °۱۰۰، °۹۰، °۶۰ و °۷/۴۸ بوده است. بیشترین تغییر ترشوندگی در اثر استفاده از CPC مشاهده گردید. این ماده توانسته است زاویه تماس را از °۱۶۰ به °۷/۴۸ تغییر دهد.

سیلاب زنی میکرومدل, ماده فعال سطحی, رئولوژی, تغییر ترشوندگی, زاویه تماس