تغییرات سطوح VCAM-۱ و شاخصهای سندرم متابولیک در مردان دارای اضافه وزن به دنبال یک دوره تمرینات ترکیبی

مقدمهدر مقایسه با افراد با بدن عضلانی، نمونه های چاق، سطح بالاتری از سایتوکاین های ملتهب شونده و مولکول های چسبان را نشان می دهند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تغییرات سطوح VCAM-۱ و شاخصهای سندرم متابولیک در مردان چاق به دنبال یک دوره تمرینات ترکیبی بود.روش کارتعداد ۲۰ مرد چاق داوطلب شهر تهران به عنوان آزمودنی های این تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین ترکیبی دسته بندی شدند. تمرین ترکیبی شامل تمرین استﻘامتی و مقاومتی بود. تمرین استﻘامتی یک پروتکل تعدیل شده دویدن با شدت کار ۵۰ تا ۷۰ % ضربان قلب بیشینه روی نوارگردان به مدت ۱۶ تا ۳۰ دقیﻘه بود. همچنین تمرین مقاومتی شامل انجام حرکات پرس سینه، کشش زیر بغل، پرس پا و ساق پا با شدت ۵۰ تا ۸۰% یک تکرار بیشینه بود. سطوح سرمی VCAM-۱ و شاخص های متابولیک با استفاده از کیت های تجاری الایزا اندازه گیری شد. در این پژوهش، برای بررسی تفاوت های موجود بین گروه ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.نتایجسطوح VCAM-۱، TG، LDL و کلسترول در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معنا دار و سطوح HDL افزایش معنادار یافت.نتیجه گیریبه طورکلی، با توجه به نتایج، به نظر می رسد که انجام تمرینات ورزشی به مدت هشت هفته می تواند به عنوان یک عامل محافظتی در برابر سطوح سرمی VCAM-۱ و شاخص های متابولیک در افراد مبتلا به چاقی محسوب شود.

کلیدواژه ها:

تمرین ترکیبی ، VCAM-۱ ، نیمرخ چربی ، سندرم متابولیک ، اضافه وزن