مریم محمدی - دانشگاه اراک، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی
زهرا رجبی - دانشگاه اراک، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی
عبدالرضا مقدسی - دانشگاه اراک، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی
سید محسن حسینی - دانشگاه اراک، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی

در این پژوهش غشاهای شبکه آمیخته پلی وینیل کلراید- نانوذرات اکسیدروی تهیه شده و به منظور بررسی خواص جداسازی گاز، مورد ارزیابی قرار گرفتند. اثر افزایش اکسید روی و نیز فشار خوراک بر عملکرد جداسازی گاز این غشاها برای گازهای هلیم، نیتروژن، متان و دی اکسید کربن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان میدهد که تراوایی همه گازها با افزایش نانوذرات اکسیدروی روند افزایشی داشته است. تراوایی گازهای هلیم، متان، دی اکسید کربن و نیتروژن در غشاهای شبکه آمیخته حاوی ۱۵% وزنی اکسید روی در فشار bar ۸، به ترتیب از ۵۶/۳، ۰۰۷/۰، ۲۱/۰ و ۰۱/۰ به ۹/۴۹، ۱۲، ۴/۲۶ و ۶/۱ نسبت به غشاهای بدون نانو ذرات افزایش یافته است. همچنین، تراوایی هر یک از گازهای مورد مطالعه با افزایش فشار خوراک ورودی، افزایش یافته و انتخاب پذیری جفتهای گازی مذکور با افزایش فشار، روند کاهشی را دنبال کرده است. نتایج آزمون مقاومت مکانیکی نشان میدهد که استفاده از نانوذرات اکسید روی در ساختار غشا توانسته است مدول کششی را به میزان ۱۱% بهبود دهد.

غشاهای شبکه آمیخته, پلی وینیل کلراید, نانوذرات اکسید روی, جداسازی گاز, انتخابپذیری