سیاوش اعتمادی نژاد - علوم پزشکی مازندران
نفیسه اسمعیلی نفط چالی - علوم پزشکی مازندران
جمشید یزدانی چراتی - علوم پزشکی مازندران

مقدمه و هدف: رضایت شغلی درکی از پاسخهای درونی فرد است و پژوهشگران از آن به عنوان کارآمدترین مفهوم برای بیان ارزیابی افراد از شرایط موجود در محیط کار (فعالیت و نظارت) نام برده اند و معتقد هستند افرادی که از شغل خود راضی تر می باشند، نسبت به سازمان محل خدمت خود تعهد بیشتری دارند. در این راستا، هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان رضایت شغلی کارکنان یکی از بانک های استان مازندران و ارتباط آن با مولفه های مورد نظر می باشد. روش کار: اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه خوداظهاری Job Descriptive Index) JDI ) از کلیه کارکنان بانک به روش سرشماری جمع آوری گردیدند. این پرسشنامه در قالب ۷۰ سوال و شش خرده مقیاس خود شغل ( ۲۲ سوال)، سرپرستی ( ۱۴ سوال)، همکار (۱۱ سوال)، حقوق و مزایا (۷ سوال)، ارتقا ( ۹ سوال) و محیط کار ( ۷ سوال) میزان رضایت شرکت کنندگان را مورد سنجش قرار داد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از SPSS ۱۶ انجام شد. یافته ها: میانگین سنی کارکنان ۲۵ / ۳۳ سال (با گستره سنی ۲۷ تا ۴۸ سال) و میانگین رضایتمندی آ نها ۷۹/۷۰ بود که کمترین میزان رضایتمندی از حقوق و دستمزد و بیشترین آن از مسئول مستقیم به دست آمد. علاوه براین، ارتباط معناداری بین سوابق خدمتی بالا (بیش از ۱۰ سال) و رضایت شاغلین از مولفه هایی چون حقوق و دستمزد (۰۴۵ / P= ۰ )، ارتقا ( ۰۱۲ / P= ۰ )، همکار ( ۰۲۶ / P= ۰ ) و محیط کار ( ۰۰۱ / P= ۰ ) مشاهده شد. بین سن کمتر از ۳۰ سال با رضایت از حقوق و دستمزد نیز ارتباط معناداری ( ۰۴۷ / P= ۰ ) وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بهبود و غنای حقوق و دستمزد، افزایش فرصت های پیشرفت و بهینه سازی شرایط محیط کار می تواند رضایت شغلی کارکنان را افزایش دهد.

Bank employees, Job satisfaction, Self-declaration questionnaire, پرسشنامه خوداظهاری, رضایت شغلی, کارکنان بانک