عملیات حفاری در سازندهای شیلی همواره یکی از مشکلات عمده بوده است. عدم پایداری چاه در لایه های شیلی یکی از مهمترین عوامل افزایش زمان و در پی آن هزینه های حفاری می باشد. از این رو انتخاب صحیح سیال حفاری جهت کنترل شیل، باعث کاهش هزینه ها، زمان حفاری و همچنین کاهش آسیب سازند می گردد. یکی از این سیالات، سیالات فرمیتی به ویژه فرمیت پتاسیم و سدیم بوده که در زمره بهترین نوع سیالات پایه آبی پایدار کننده شیل می باشد. این سیالات با توجه به خصوصیات ذاتی نمک های فرمیتی، پایداری بسیار خوبی در چاه بوجود می آورند. با استفاده از نمک های فرمیتی می توان سیالاتی با دانسیته بالا و با حداقل ذرات جامد جهت حفاری لایه های شیلی و لایه های مخزنی طراحی کرد. نتایج آزمایش های انجام شده نشان می دهد که سیالات فرمیتی خواص رئولوژی خود را بعد از حرارت به خوبی حفظ کرده و همچنین این سیالات بازیابی شیل بسیار خوبی در حد سیالات پایه روغنی دارند. به طوری که سیالات فرمیتی در مقایسه با انواع سیلیکاتی، گلایکولی و کلرید پتاسیمی، بازیابی شیل بهتری از خود نشان می دهند. با توجه به آزمایشات انجام شده پلیمرهای مختلف با سیالات فرمیتی سازگاری خوبی دارند. نتایج آزمایش روانی سیال فرمیتی نشان داد که سیال فرمیتی از روانی خوبی در مقایسه با سایر سیالات پایه آبی برخوردار است و نیازی به اضافه کردن مواد روان کننده ندارد.

سیالات حفاری فرمیتی, سیالات پایه آبی, پایداری شیل, آسیب سازند