حسین طاهری - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
ستاره روستایی - کارشناسی مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی
محسن قربانی - دانشیار مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی

هیدروژل ها نوعی مجموعه های نانو پاسخگو بهمحرک ها از زیرمجموعه ی پلیمری ها هستند که با محرک های درونی یا بیرونی (فیزیکی یا شیمیایی) قابل کنترل هستند و امروزه به طور گسترده در سیستم های دارورسانی مورد استفاده قرار می گیرند و انتظار می رود تاثیر سیتسم های دارورسانی هیدروژل در سال های آینده اهمیت بیشتری پیدا کند. هیدروژل ها را می توان براساس ویژگی های مختلف دسته بندی کرد اما اساسی ترین دسته بندی براساس منشاء آنهاست: طبیعی، مصنوعی یا ترکیبی از هر دو . تولید هیدروژل های پلیمری معمولا با یکی از دو رویکرد زیر انجام می شود: پلیمریزاسیون مونورهای آب دوست و اصلاح یا عامل دار کردن پلیمرهای موجود. همچنین در این مقاله در مورد روش های سنتز هیدروژل ها نیز بحث شده است. هیدروژل ها از یک شبکه پلیمری متقابل و فضاهای باز (مش) بین زنجیره های پلیمری تشکیل شده اند که اندازه این مش ها کنترل کننده انتشار دارو می باشد. این انتشار می تواند از طریق تخریب شبکه هیدروژل ها، تورم و یا از طریق تغییر شکل مکانیکی آنها باشد.

هیدروژل، مجموعه نانوپاسخگوهای متحرک، پلیمر، پلیمریزاسیون، انتشار کنترل شده دارو، محرک دارورسانی، مش بندی، مورفولوژی