علیرضا طهمورثی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی،ایران
محمدصادق شهسوار - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی،ایران
کیمیا جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی،ایران

زمان سفر نسبتا زیاد و نامناسب نداشتن برنامه مدون حرکتی و عدم پوشش کامل مناطق شهری شبکه ، به عنوان سه مشکل اصلی سیستم اتوبوسرانی شناخته می شود. این سه مشکل تاثیر عمدهای روی کارایی سیستم حمل و نقل عمومی و علی الخصوص سیستم اتوبوسرانی دارد. از آنجایی که امروزه سیستم اتوبوسرانی در اکثر کشورها و خصوصا کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما پرکاربردترین و مهم ترین سیستم حمل و نقل همگان ی محسوب می شود. توجه به این سه مسئله و یافتن راهکارهایی برای اصلاح و بهینه سازی آنها نقش بسزایی در بهبود عملکرد کل سیستم حمل و نقل همگان ی خواهد داشت . با این تفاسیر راهکار رفع این مشکل و ارتقاء کمی و کیفی سیستم های حمل و نقل همگان ی رویکرد مدیریت تقاضای سفر م ی باشد. سیستم حمل و نقلی مسیر اساسی ترین رکن محسوب می شود. این مطالعه در نظر دارد تا با بهینه سازی مسیر موجود و نه شبکه خطوط با استفاده از روشی نوین برگرفته از الگوریتم ژنتیک زمان سفر کل سیستم را تا حد امکان (با در نظرگرفتن شبکه معابر و محدود یت ها ی خاص آن) به حداقل برساند.

حمل و نقل همگانی ، سیستم اتوبوسرانی ، زمان سفر، روشهای فرایابنده، الگوریتم ژنتیک