جایگاه زیبایی شناسی در تعالی تربیت دینی

با عنایت به اینکه رویکردهای موجود در تعیین اهداف غایی نظام تعلیم و تربیت ایران بر اساس تربیت اسلامی می باشد، تبیین این تربیت و واقعیت های تعالی بخش آن در پژوهش های علوم تربیتی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف این پژوهش تبیین جایگاه زیبایی شناسی و ادراک زیباشناسانه در تعالی و تحقق تربیت دینی است. روش پژوهش این تحقیق توصیفی – تحلیلی است. تحلیل، در اینجا به معنای جستجوی ارتباط میان مفاهیم مختلف و بازشناسی روابط و شبکه های مفهومی است. برای این منظور ابتدا مفهوم تدین و تربیت دینی و رویکردهای آن و در گام بعدی مفهوم زیبایی شناسی و ماهیت ادراک زیباشناسانه و نظریه های مرتبط با ادراک زیباشناسانه و تربیت زیباشناسی مطرح شده است و در پایان روابط مفهومی که نشانگر جایگاه زیبایی شناسی در تعالی تربیت دینی می باشند، موردبحث قرارگرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بر اساس شبکه های مفهومی آشکار شده میان مولفه های تربیت دینی و مولفه های زیبایی شناسی، به کارآوری مولفه های زیبایی شناسی به عنوان بخش مهم ارزش شناسی در فرآیند تربیت، می تواند زمینه ی تقویت مولفه های تحرک درونی، تجربه درونی و التزام درونی را فراهم سازد. لذا برای انجام موفقیت آمیز فرآیند تربیت دینی علاوه بر علم معلمی، توجه به فرایندهای زیبایی شناسی نیز شرطی لازم است.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، زیبایی شناسی ، ادراک زیباشناسانه