مهدی فانی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران

نامه­های پیامبر(ص) به پادشاهان و سران قبائل مناطق مختلف بخشی از رسالت ایشان، برای دعوت به آیین جهانی اسلام بوده که در دنیای آن روز موجب شد پیام الهی به گوش مردم آن زمان برسد و راه را برای فراگیر شدن آیین حیات­بخش الهی هموار سازد، گرچه همه افرادی که این نامه به آنها رسید پاسخ مثبتی به این نامه­ها ندادند ولی حداقل زمینه آشنایی با اسلام برای آنها فراهم گردید، و با توجه به اینکه یکی از مهم­ترین وظایف پیامبران ابلاغ و رساندن است، آنان در مرحله نخست به وظیفه خویش عمل نموده و از طرفی اتمام حجتی بود به کسانی که نامه پیامبر(ص) به دست آنها رسید، دقت در محتوای این نامه­ها می­رساند که روش پیامبر(ص) بر اساس حکمت، آگاهی­بخشی و مسالمت­آمیز بوده و از تهدید و خشونت و رعب و وحشت پرهیز گردیده و همین مسئله در جای خویش یکی از روش­های گسترش حکیمانه اسلام در زمان پیامبر(ص) به حساب می­آید.

پیامبر(ص), پادشاهان, نامه ها, گسترش اسلام