واکاوی ریشه های بحران در کابینه های ایران (از انقلاب مشروطه تا کودتای سوم اسفند)
محل انتشار: پژوهشنامه تاریخ، دوره: 7، شماره: 27
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 90
فایل این مقاله در 38 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISTO-7-27_008
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402
چکیده مقاله:
پس از انقلاب مشروطه کابینههایی که روی کار آمدند به علل مختلف با مشکلات عدیدهای مواجه بودند به گونهای که در طول ۱۴ سال ۵۱ کابینه و هر سه ماه یک کابینه میانگین تغییرات طی این دوره بوده که وضعیت خوبی را در دولتهای اوایل مشروطیت بیان نمیکند. علل داخلی و خارجی گوناگونی در این بحرانها سهیم بودند. از نظر خارجی دخالت مستقیم و بی حد و مرز دولتهای استعماری از جمله دخالت روسیه و انگلیس در کلیه امور داخلی ایران و تعیین نخستوزیران مورد نظرشان در جهت تامین منافع و خواستههایشان کابینه ها را عملا به عنوان بخشی از ابزارهای اعمال حاکمیت استعمار در ایران بدل ساخته بود. با این وجود باید به عوامل داخلی نظیر تجربه نخست حکومت مشروطه و پارلمان، خودمحوری های شخصی و خانوادگی، گروه گرایی، ترجیح منافع خصوصی بر منافع عمومی و نابسامانی اشاره کرد. در نتیجه اقشار و گروههای مختلف نسبت به ساختار و عملکرد نظام مشروطه بدبین گردیده و بستر ذهنی و عینی ظهور یک دیکتاتور فراهم آمد. سرانجام رضاخان با اتکا به عوامل داخلی و خارجی و تا حدودی توانایی فردی توانست جریان حوادث را به نفع خویش به پایان برساند. در این مقاله سعی میگردد علل و علائم بحران داخلی و خارجی در کابینههای ایران از انقلاب مشروطه ۱۲۸۵ ش تا کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ ه.ش مورد بررسی قرار گیرد.روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانهای و آرشیوی میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد یوسفی جویباری
عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
علی آراسته
کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی دانشگاه اصفهان