تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان

مقدمه: به دنبال ابتلا عضو خانواده به سرطان، اعضا خانواده تلاش می کنند حمایت همه جانبه از وی به عمل آورند. با اینکه مراقبت از بیمارمبتلا به سرطان وظیفه ای سخت، پیچیده و گاه ناتوان کننده می باشد، مطالعات نشان داده اند که داشتن تاب آوری به مراقبین خانوادگیکمک می کند که از عهده سختی ها برآیند، قدرت و منابع جدید به دست آورند، با فرآیند بیماری و مراقبت سازگار شوند، به رشد شخصیدست یابند و به مراقبت به عنوان تجربه ای رضایت بخش و مثبت نگاه کنند. از این رو مطالعه حاضر باهدف مروری بر مستندات موجود درزمینه تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان انجام شد .مواد و روش ها: مقاله حاضر به روش مرور روایتی با جستجو جامع و ترکیبی کلیدواژه ها به دو زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه های اطلاعاتیMagiran ، Iranmedex ، SID ، PubMed ، Scopus ، Science Direct در طی ۱۰ سال اخیر انجام شد .یافته ها: تاب آوری مجموعه ای از مهارت ها و توانایی های روانشناختی است که به افراد اجازه می دهد از طریق استفاده موثر از منابع داخلیو خارجی با رویدادهای استرس زا کنار بیایند و انعطاف پذیر باشند. تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان با پیامدهایمثبت روانشناختی ارتباط مستقیم دارد، به عنوان یک عامل محافظتی در برابر بار مراقبتی عمل می کند، تاثیر مثبت بر کیفیت زندگی آنهادارد و منجر به یافتن نقاط مثبت در مراقبت و رشد شخصی خواهد شد. تاب آوری را میتوان توسط مداخلات مختلف ایجاد کرد و یا افزایشداد .نتیجه گیری: تاب آوری به عنوان یک عامل محافظتی در برابر مشکلات ناشی از مراقبت در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان بهشمار می رود که میتوان این توانایی را با برنامه های مختلفی از جمله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تکنیک های تمدد اعصاب وورزش ایجاد کرد و یا افزایش داد. بنابراین تمرکز بر مطالعات مرتبط با تاب آوری می تواند به پرستاران در جهت توانمندسازی مراقبینخانوادگی بیماران مبتلا به سرطان و توسعه برنامه های پیشگیرانه کمک کند .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، مراقبین خانوادگی ، سرطان .