مقدمه: مراقبان خانوادگی، مشارکت کنندگان اصلی در مراقبت از سالمندان مبتلا به
سرطان هستند. آنها
حمایت های جسمی، عاطفی،اجتماعی و مالی قابل توجهی را از سالمندان مبتلا به
سرطان به عمل می آورند. این وظایف چالش برانگیز می تواند به سلامت و رفاه خود آن ها آسیب برساند. بنابراین، موقعیت
مراقبان خانوادگی را میتوان به عنوان «ارائه دهنده حمایت» وهمچنین «نیازمند حمایت»درنظر گرفت. علیرغم اثرات متعدد مراقبت از سالمند بر مراقبان خانوادگی، اطلاعات در مورد اینکه خود مراقبان چطور
حمایت می شوند، محدوداست. لذا این مطالعه باهدف بررسی نحوه
حمایت از
مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلا به
سرطان و پیامدهای آن در ایران انجام شد .مواد و روش ها: این پژوهش با رویکرد کیفی از نوع تحلیل محتوا در سال ۲۰۲۲ - ۲۰۲۰ انجام شد. سی و یک مشارکت کننده از مراقبانخانوادگی سالمندان مبتلا به سرطان، دیگر اعضای خانواده مراقبان اصلی و ارائه دهندگان مراقبت های سلامت بر اساس نمونه گیری هدفمندانتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری و با استفاده از تحلیل محتوای مرسوم (بر اساس روش گران هایمو لاندمن) تحلیل شد. روایی و پایایی داده ها با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا مورد ارزیابی قرار گرفت .یافته ها: پنج طبقه اصلی و یازده زیر طبقه از تجزیه و تحلیل داده ها استخراج شد. خودیاری مراقب (خود توانمندسازی مراقب، همتاگراییمراقب)، دگریاری مراقب (یارمندی خانواده محور مراقب، یارمندی جامعه محور مراقب) و مراقب یاری نظام سلامت (حمایت رسمی نظامسلامت از مراقب،
حمایت شفقت آمیز تیم سلامت از مراقب) نشان دهنده چگونگی
حمایت از
مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلا به سرطاناست. اعتلای مراقبت از سالمند (ارتقاء پتانسیل های مراقبتی مراقب، ارتقاء کیفیت مراقبت از سالمند، ارتقاء کیفیت زندگی سالمند) وشکوفایی مراقب (ارتقاء بهزیستی مراقب، خلق و تقویت معنای مراقبت) نیز بیانگر پیامدهای مراقبت از
مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلابه
سرطان هستند .نتیجه گیری: بی شک
حمایت از
مراقبان خانوادگی سالمندان مبتلا به سرطان، به جهت منفعت دو طرفه برای مراقبان و سالمندانی کهتحت مراقبت این افراد می باشند، ضروری است