مقابله با نارسایی اولیه تخمدان در زنان ایرانی
محل انتشار: دومین کنگره سلامت زنان و خانواده
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 115
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WFHNC02_112
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402
چکیده مقاله:
نارسایی اولیه تخمدان بعنوان پائسگی فبل از ۴۰ سالگی تعریف می شود. زنان مبتلا علاوه بر عوارضجسمانی مرتبط با یائسگی. با مشکلات روانی اجتماعی بسیاری مواجه هستند که می تواند کیفیتزندگی آنها را کاهش دهد می شود. هدف از این مطالعه بررسی جگونگی مقابله زنان ایرانی با نارساییاولیه تخمدان بود. «،». این مطالعه کیفی با استفاده از مصاحبه عمیق انفرادی نیمه ساختار یافته با ۱۶نفر از زنان دارای نارسایی اولیه تخمدان که بصورت نمونه گیری مبتنی برهدف انتخاب گردیدند. انجامشد و سپس مصاحبه ها با روش تحلیل محتوا با رویکرد قراردادی مورد تجزیه و تحلیل فرار گرفتند.جگونگی مقابله زنان با نارسایی اولیه تخمدان در چهار طبقه اصلی تاب آوری (تطابق با زندگی، معنویت،رشد پس از سانحه و کسب اطلاعات)؛ نگرش نسبت به بیماری (باورهای غلط و مثبت اندیشی)؛ تلاشبرای مدیریت سلامتی (اصلاح شیوه زندگی. کاستن خطر راهکارهای پیشگیرانه و مادری غیرژنتیکی)؛و جستجوی حمایت (همسر خانواده. دوستان تیم درمانی و دولت) دسته بندی شد. «,»بر اساسنتایج این مطالعه. نیاز مبرمی به ارتباط موثر و حمایتی، ارائه اطلاعات دقیق و خدمات مشاوره ای بهاین دسته از زنان از سوی درمانگران احساس می شود. همچنین ایجاد پایگاه های اینترنتی جهتارائه اطلاعات صحیح و تشکیل گروه های حمایتی مجازی به تطابق این افراد کمک می کند. در کناراینها دولت می تواند با پوشش بیمه ای خدمات سلامت باروری راه سازگاری را بر آنان هموار سازد.»
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیرا گلعذار
دانشجوی دکترای سلامت باروری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
زهره کشاورز
دانشیار، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
فهیمه رمضانی تهرانی
استاد، مرکز تحقیقات علوم رفتاری، انستیتو سبک زندگی، دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران.
عباس عبادی
دانشیار، مرکز تحقیقات پروتئومیکس و گروه آمار زیستی ، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران