بررسی علت های عدم تمایل دامداران به خروج دام از جنگل های شهرستان گالیکش

خروج دام از جنگل، یک عامل ضروری برای پایداری این بوم سازگان است. با وجود اجرای برنامه های حفاظت از جنگل های کشور، تداوم حضور دام به عنوان یکی از دلایل کاهش وسعت پوشش گیاهی در جنگل های ایران محسوب می شود. پژوهش پیش­رو با هدف بررسی علت های عدم تمایل دامداران به خروج دام از جنگل در شهرستان گالیکش استان گلستان انجام شد. با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، ۱۵۰ نفر از دامداران ساکن در روستاهای حاشیه جنگل در دو بخش مرکزی و لوه شهرستان گالیکش به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود که روایی محتوایی و ظاهری آن توسط کارشناسان تایید شد. برای تعیین اعتبار پرسش نامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن ۸۹/۰ به دست آمد. نتایج نشان داد که ۱۲ عامل موثر بر عدم تمایل دامداران به خروج دام از جنگل شامل وابستگی به شغل دامداری، عدم اعتقاد به طرح سامان دهی خروج دام از جنگل، فقدان جایگاه مناسب نگهداری دام، ضعف بنیه مالی، تعلقات آباواجدادی، برخورداری از حقوق قانونی چرای دام، عدم کفایت تسهیلات مالی اعطاشده، فقدان مشارکت، هزینه زیاد دامداری صنعتی، فقدان آموزش توجیهی، عدم همکاری مناسب نظام بانکی و نیز سودمندی چرای دام در جنگل هستند. این عامل ها ۰۷/۶۴ درصد از واریانس کل عوامل مرتبط با عدم تمایل دامداران به خروج دام از جنگل را تبیین می کردند. اجرای برنامه های آموزشی توانمندساز و ایجاد تنوع در منابع معیشت دامداران به منظور افزایش تمایل آن ها به خروج دام از جنگل، مفید خواهند بود.

کلیدواژه ها:

تنوع معیشت ، حفاظت جنگل ، دامداران ، مشارکت