علی محمودی عالمی - استادیار گروه هنر دانشگاه مارلیک نوشهر
نسرین گنجینه - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی لباس دانشگاه مارلیک نوشهر

پارچه بافی از جنبه کاربردهای فراوانی که در میان تمامی اقشار جامعه دارد ، یکی از پیشروترین و گسترده ترین صنایع در بین کشورهای مسلمان ، از جمله ایران و هند به شمار می رود . دوره صفوی را باید اوج درخشش هنر پارچه بافی در ایران نامید و هنر پارچه بافی و پوشاک سنتی ایران داشت . از ویژگی های پوشاک دوره صفویه این بود که پارچه های مجلل و پر نقش و نگار و تزئینات زیاد برای تن پوشها به کار می رفت . در زمان حکومت شاه عباس با حمایت از هنرمندان و دعوت از آن ها برای توسعه های کارگاه های بافندگی در شهرهای مختلف مثل اصفهان ، یزد ، کاشان و قم موجبات رشد و تکامل پارچه بافی ایران را پیش از پیش فراهم کرد ، محور اصلی این پژوهش ها طرح و نقش های بافته شده در پارچه های صفوی است بر همین مبنا ابتدا ویژگی ها و شیوه های پارچه بافی صفوی را برسی کرده . با دسته بندی طرح ها و نقوش بافته شده آن ها را به سه گروه نقوش گیاهی ، نقوش خطی یا خطنگاره ها و نقوش انسانی و حیوانی تقسیم میکنیم و این تحقیق به شیوه کتابخانه ای می باشد .

صفوی، بررسی نقوش، نقوش پارچه