بررسی رابطه بین به کارگیری استراتژی های نوآوری و عملکرد نوآورانه سازمان ها با در نظر گرفتن ظرفیت جذب به عنوان متغیر میانجی در شرکت های مستقر در پارک های فناوری (موردمطالعه: پارک فناوری پردیس)

سازمان هایی که محصولاتی با تکنولوژی بالا تولید می کنند ازجمله سازمان هایی که در پارک های علم و فناوری مشغول به فعالیت اند، با کسب نوآوری به عنوان یک مزیت رقابتی و ارتقاء و بهبود آن و ارائه ی عملکردی نوآورانه می توانند در مسیر پیشرفت قرار گیرند. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین به کارگیری استراتژی های نوآوری و عملکرد نوآورانه سازمان ها با نقش میانجی ظرفیت جذب در شرکت های مستقر در پارک فناوری پردیس انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل ۶۵ مدیر از واحدهای تحقیق و توسعهی شرکت های مستقر در پارک فناوری پردیس می باشد، حجم نمونه با استفاده از روش سرشماری برابر با کل جامعه در نظر گرفته شد. این پژوهش یک پژوهش توصیفی، همبستگی و به لحاظ هدف، کاربردی میباشد. برای گردآوری دادهها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. برای ظرفیت جذب فردی از سنجه های پژوهش مینباوا و همکاران، برای ظرفیت جذب سازمانی از سنجه های موجود در پژوهش لیچتن هالر و برای عملکرد نوآورانه از پرسشنامه ی موجود در پژوهش هونگ و همکاران استفاده شد روایی محتوا و روایی سازه و همچنین پایایی این ابزارها تایید شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، نرم افزارهای SPSS و SmartPLS مورداستفاده قرار گرفت. در تجزیه وتحلیل دادهها نتایج آزمونهای آمار استنباطی و همچنین مدل یابی معادلات ساختاری ارائه شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که ظرفیت جذب، اثر مثبت و معنی داری بر همه ی ابعاد عملکرد نوآورانه دارد و بهکارگیری استراتژی پیشرو و همچنین تدافعی بر همهی ابعاد عملکرد نوآورانه اثر معناداری دارد و به کارگیری استراتژی پیشرو، تدافعی و مقلدانه بر ظرفیت جذب اثر معناداری دارد و ظرفیت جذب در رابطه با به کارگیری استراتژی تدافعی و همچنین استراتژی پیشرو و ابعاد عملکرد نوآورانه نقش میانجی دارد. همچنین، بررسی شاخصهای برازش مدل، بیانگر این است که مدل مورداستفاده در پژوهش از برازندگی قابل قبولی برخوردار میباشد

کلیدواژه ها:

استراتژی های نوآوری ، عملکرد نوآورانه ، ظرفیت جذب ، پارک فناوری پردیس