پیمان شبیری
احمد خسروی

گزارشدهی فساد در دستگاههای اجرایی و حاکمیتی یکی از فاکتورهای مهم در مبارزه با فساد است . در همه ی کشورها و استاد بین المللی سازوکارهایی پیش بینی و فراهم شده است که افراد چه در دستگاهها و چه در خارج از دستگاهها بتوانند فساد در تمام شئون را گزارش کنند و در ادامه افراد از حقوقی بهرهمند شوند که مصون از هرگونه تهدید، ارعاب و عدم تمایل به گزارشدهی باشند. در این مقاله تلاش گردیده است که با تحلیل اسناد بین المللی و قوانین کشورهای متعدد به اصول و قواعد گزارشده ی فساد پی ببریم ؛ نقش اسناد بین المللی به فراهم کردن بسترها، ابزار و تشریفات مبارزه با فساد در مقررات داخلی بسیار حیاتی است و از آنها درجهت بهبود قوانین و مقررات در حوزهی گزارشدهی استفاده می شود. هرچند در قوانین و مقررات ایران پیش بینی هایی صورت گرفته است تا گزارش دهندگان فساد به رسمیت شناخته شوند و حقوقی درجهت حمایت از آنها به خصوص تشویق اشخاص در نظر گرفته شده اما به رغم وجود این قوانین و مقررات، حقوق و تضمینات آنها کافی و کارساز نبوده و در برخی موارد هیچ تضمین و حقوقی در نظر گرفته نشده مهم تر از آن قانونگذار ما از تجربه ی کشورهای پیشرو استفاده نکرده است .

فساد، فساد اداری، مبارزه با فساد، اسناد بین الملل ، گزارشدهی ، اصول و قواعد