تاثیر تاب آوری فردی در بهبود عملکرد ایمنی کارگران

صنعت ساخت و ساز به محلی برای جدیترین حوادث تبدیل شده است . ایمنی در این صنایع به یک نگرانی عمده تبدیل شده است . کارگران در معرض حوادث و خطرات زیادی قرار دارند. عوامل اصلی ایجاد حوادث، شرایط ناایمن و رفتار ناایمن هستند. با وجود شرایط ناایمن ، در ۹۰% حوادث رفتارهای ناایمن حضور دارند. سطح بالای استرس یکی از عوامل شناسایی شده است که به صورت مستقیم روی رفتار ناایمن تاثیر می گذارد. بنابراین ، استرس تحت تاثیر عوامل استرسزای بسیاری قرار دارد و استرس دهندهها منابع استرس هستند. در این تحقیق از ابزار روش کتابخانه ای و مرور مقالات مرتبط با موضوع برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است . از آنجایی که مطالعات مختلفی در این زمینه انجام شده است اما تاثیر تاب آوری فردی به عنوان یک متغیر تعدیلگر بر روی رفتار و استرس کارگران ساختمانی بررسی نشده است . بنابراین ، مقاله مورد نظر این موضوع را به صورت فرضیه و در قالب یک مدل مفهومی ارائه کرده است . نتایج مدل مفهومی را می توان با جمع آوری داده به روشهای مختلف در بین کارگران ساختمانی بدست آورد.

کلیدواژه ها:

عوامل استرس زا ، استرس ، رفتار ایمنی ، تاب آوری فردی ، کارگران ساختمانی