محمدامین شهرباف - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری سالمندی، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سپیده محمدی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه پرستاری داخلی جراحی، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری، پژوهشکده سلامت دانشکده پرستاری ماماییرامسر، دانشکده علوم پزشکی بابل
تاج محمد آرازی - عضو هیئت علمی گروه پرستاری و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی نیشابور

سابقه و هدف: شیوع ویروس کووید- ۱۹ یک بحران جهانی است که رعایت رفتارهای پیشگیرانه توسط عموم مردم از کلیدیترین راه های قطع زنجیره انتقال بیماری و رهایی از این بحران است. در عین حال تبعیت از اعمال پیشگیرانه میتواند تحت تاثیروضعیت روانشناختی افراد قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت رفتارهای پیشگیرانه و شدت اضطراب ناشی ازبیماری کووید- ۱۹ در جمعیت بزرگسال ایران انجام شد .مواد و روش ها: روش مطالعه حاضر از نوع پژوهش توصیفی و همبستگی بوده است که بر روی ۱۰۰۸ فرد از جمعیت بزرگسالایران، به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. پرسشنامه های "مقیاس رفتارهای پیشگیرانه در مقابل کووید- ۱۹ "و "مقیاس اضطراب بیماری کرونا" به صورت آنلاین در اختیار مشارکت کنندگان پژوهش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمارتوصیفی و تحلیلی در سطح معناداری ۰ / ۰۵ تجزیه و تحلیل شد .یافته ها: یافته های حاصل از داده های جمعیت شناختی حاکی از آن بوده است که ۶۶ / ۳ درصد از مشارکت کنندگان با جنسیتزن، ۵۷ / ۷ درصد با سن ۱۸ تا ۲۹ سال، ۶۲ / ۶ درصد با تحصیلات دیپلم تا لیسانس و ۳۸ / ۷ درصد دانشجو بوده اند. در حیطهرعایت رفتارهای پیشگیرانه میانگین کل نمرات ۲ / ۳۵ ± ۱۹ / ۴۷ بوده است. رفتارهایی نظیر رعایت فاصله اجتماعی، زدن ماسکو عدم خروج از منزل جز در مواقع ضروری، کمتر از سایر موارد رعایت شدند. شدت اضطراب ناشی از بیماری در ۲۲ / ۴ % افرادشدید، در ۳۴ / ۹ افراد متوسط و در ۴۲ / ۷ % افراد خفیف گزارش شد. بین دو متغیر رفتارهای پیشگیرانه و اضطراب ارتباط معناداریوجود داشته است (۰۰۱/۰< p). تفاوت آماری معنی داری در نمرات حاصل از مقیاسها با متغیرهای جمعیت شناختی وجودداشته است، به گونه ای که میانگین نمرات رفتارهای پیشگیرانه در زنان، افراد با سن ۵۰ تا ۶۹ سال و افراد بازنشسته و خانه داربالاتر از سایر گروه ها بوده است و در همین گروه ها شدت اضطراب نیز بالاتر گزارش شده است (۰۰۱/۰< p).نتیجه گیری: سیاست گذاران نظام سلامت میتوانند با اطلاع از وضعیت رفتار پیشگیرانه عموم مردم، اضطراب تجربه شده آنها از بیماری و شناسایی افراد در معرض خطر، برنامه ریزی کنترل بیماری را به سمت تاکید بیشتر بر روی رفتار های کمتررعایت شده سوق دهند و اضطراب ناشی از بیماری را به سمت مثبت و در جهت بهبود رفتار پیشگیرانه هدایت کنند

کووید- ۱۹ ، کروناویروس، رفتار پیشگیرانه، اضطرا ب