منصور دلپسند - استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، شهرسمنان، کشورایران
اسماعیل مشیری - استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، شهرسمنان، کشورایران
الهه صالح - استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، شهرسمنان، کشورایران
محمدرضا قانع پور - استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، شهرسمنان، کشورایران
محمد عزتی اثر - استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، شهرسمنان، کشورایران

سابقه وهدف: نابرابری در دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی بعنوان یکی از موانع جدی در دستیابی به اهداف UHC وSDGs است. شناسایی وضعیت موجود به عنوان اولین گام در جهت رفع نابرابریها شناخته میشود. فلذا مطالعه مذکور با هدفشناسایی وضعیت روند نابرابری در امکانات مراقبتهای بهداشتی درمانی در استان خراسان جنوبی انجام شده است.مواد و روش ها: دادههای مطالعه شامل موسسات درمانی فعال، تخت فعال، مراکز بهداشتی درمانی شهری، مراکز بهداشتیدرمانی روستایی، خانه بهداشت فعال روستایی بود. با استفاده از سالنامه آماری مرکز آمار اطلاعات مربوط به سالهای ۲۰۱۱ الی۲۰۱۵ استخراج گردید. برای سنجش نابرابری، از ضریب جینی و رگرسیون زمانی استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از ضریب جینی نشان داد که بیشترین نابرابری در توزیع منابع سلامت مورد بررسی مربوط به تخت فعالو به مقدار ۶ / ۰ و کمترین میزان نابرابری مربوط به مراکز بهداشتی شهری و خانه های بهداشت بوده است. نابرابری در توزیع همه یمنابع سلامت مورد بررسی، در سال ۲۰۱۵ نسبت به سال ۲۰۱۱ کاهش یافته است. همچنین با توجه به نتایج در تمام سالهایمورد بررسی، بیشترین مقدار نابرابری مربوط به تخت فعال بود. همچنین کمترین مقدار نابرابری در سال ۲۰۱۱ مربوط به مرکزبهداشتی شهری بود در حالیکه کمترین مقدار نابرابری در سال ۲۰۱۵ مربوط به خانه بهداشت میباشد. نتایج رگرسیون نیز نشانداد که نابرابری در توزیع موسسات درمانی فعال، تخت فعال و خانه های بهداشت در طی سالهای مورد بررسی به طور معناداریکاهش یافته است) ۰۵ / ۰ > P .)نتیجه گیری: در دورهی زمانی مورد بررسی، نابرابری در توزیع منابع بخش سلامت وجود داشت؛ هر چند میزان نابرابری درطول این دوره زمانی برای منابع بخش سلامت از قبیل تخت فعال و موسسات درمانی فعال به طور معنی داری کاهش یافتهاست و این درحالی بود که برابری در توزیع خانههای بهداشت مشاهده گردید. فلذا سیاستگذاران باید با توجه به شواهد متقنمنتج شده از بررسیهای صورت گرفته، منابع را تخصیص دهند و در صورت لزوم سیاستهای بازتوزیعی نیز اصلاح گردد.

نابرابری، خدمات بهداشتی، عدالت