بررسی نقش خودتنظیمی بر استفاده از تلفن همراه توسط دان شآموزان در یادگیری سیار

خودتنظیمی یا کنترل نفس به توانایی در کنترل رفتار، احساس و افکار برای پیشگیری از رفتار نامطلوب، افزایشرفتارهای مطلوب و دستیابی به اهداف گفته می شود. یادگیری این مهارت برای فرد از نظر بلوغ عاطفی وارتباطات اجتماعی در آینده اهمیت دارد.در کودکان، والدین میتوانند این مهارت را از طریق انجام کارهایروزمره، مانند تعیین زمان مشخص برای غذا خوردن و قوانین خاص در خانه، توسعه دهند.درسالهای اخیر نقشدنیای مجازی در زمینه آموزش مدارس اهمیت یافته است.آموزش متقابل و چرخه تفکراز رو شهایی هستند کهمی توانند موجب خودتنظیمی و ارتقای پیشرفت تحصیلی دان شآموزان در دروس مختلف گردند.یادگیرندگانخودتنظیم، یادگیری را فرآیندی منظم و کنترل شدنی می دانند و در قبال پیشرفت شخصی خود مسولیتبیشتری می پذیرند، تکالیف خود را طراحی و بررسی می کنند، از فرآیندهای تفکر خود، آگاهی دارند و ازراهبردهای شناخت برای کسب اهدافشان بهره می برند. با شیوع همه گیری کرونا استفاده از ابزار الکترونیکیجهت بهره مندی از آموزش های مجازی در بین دانش آموزان رواج پیدا کرده و اثرات متعددی بر رفتار دانشآموزان از جمله خودتنظیمی آنان گذاشته است.پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خود تنظیمیتحصیلی در رابطه ی بین استفاده از تلفن همراه در زمان آموزش مجازی با شیوع اپیدمی کرونا و خود تنظیمیدانش آموزان را به صورت مروری مورد بررسی قرار داده است.یافته های پژوهش حاکی بر آن است با افزایش خودتنظیمی در یادگیری سیار، اشتیاق تحصیلی افزایش یافته و به موجب آن،استفاده ی غیرسودمند از تلفن همراهتوسط دانش آموزان، تعدیل می گردد.

کلیدواژه ها:

خود تنظیمی ، آموزش مجازی ، یادگیری سیار ، تلفن همراه ، کرونا