بررسی عوامل موثر بر استفاده از نتایج و شواهد پژوهشی در فعالیت های بالینی کارشناسان توان بخشی بیمارستان های آموزشی شهر تهران

هدف: این پژوهش با هدف تعیین عوامل موثر بر استفاده از نتایج و شواهد پژوهشی در فعالیت های بالینی کارشناسان توانبخشی بیمارستان های آموزشی شهر تهران، انجام شده است. روش بررسی: جامعه آماری پژوهش، کارشناسان توانبخشی بیمارستان های آموزشی شهر تهران (۴۸۵ نفر) بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های تعیین موانع و تسهیل کننده های استفاده از شواهد پژوهشی فانک بود. در نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای، ۱۶۵ نفر از کارشناسان انتخاب شدند. از آمار توصیفی و آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: ٪۷۰/۵ شرکت کنندگان در پژوهش، زنان با میانگین سنی ۳۸ و سابقه کاری ۱۲ سال بودند. اغلب آنها (٪۷۸/۳) دارای مدرک لیسانس و فیزیوتراپیست بودند. شرکت کنندگان در اختیار نداشتن تسهیلات کافی جهت بکارگیری یافته های تحقیق و عدم برخورداری ازحمایت قانونی جهت تغییر در روش های انجام کار را به عنوان مهم ترین موانع و افزایش انگیزه فردی در بکارگیری نتایج تحقیقات و فراهم آوردن امکاناتی از قبیل کامپیوتر و دسترسی به اینترنت را به عنوان مهم ترین تسهیل کننده های عملکرد مبتنی بر شواهد برشمردند. نتیجه گیری: کارشناسان توانبخشی، مهم ترین موانع و تسهیل کننده های استفاده از شواهد پژوهشی را فراهم نبودن تسهیلات کافی برای بکارگیری نتایج تحقیق و افزایش علاقمندی و انگیزه فردی در به عمل آوردن شواهد پژوهشی دانستند.

کلیدواژه ها:

Research evidences ، Evidence-based rehabilitation ، Evidence-based practice ، Barriers and facilitators of evidence-based practice ، Research utilization ، شواهد پژوهشی ، توان بخشی مبتنی بر شواهد ، عملکرد مبتنی بر شواهد ، موانع و تسهیل کننده های عملکرد مبتنی بر شواهد ، کاربرد پژوهش