عباس یعقو بی اندرابی - دانشجوی دکتری مهندسی سوانح، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
محسن خرم - دانشجوی دکتری مهندسی سوانح، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
اسماعیل صالحی - دانشیار گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

برنامه ریزی برای شرایط اضطراری توسط خانوارها به عنوان یکی از اساسی ترین روش ها و در عین حال کم هزینه ترین آنها برایآماده شدن در برابر بلایای طبیعی مطرح می باشد. با این وجود، علیرغم آگاهی بخشی از طریق برنامه های آموزشی و کمپین هایمردمی در جهت تشویق خانوارها به تدوین طرح شرایط اضطراری، این موضوع در سطح جهانی چندان مورد توجه قرار نگرفته است.این تحقیق عواملی را که بر تمایل ایجاد یک طرح اضطراری خانگی در افراد جامعه تاثیر می گذارد، بر اساس نتایج تحقیقات ومطالعات صورت گرفته در جوامع مختلف مورد بررسی قرار می دهد. نتایج مطالعات انجام شده و تجزیه و تحلیل های صورت گرفتهنشان می دهد که درجه تاثیرپذیری افراد و مشارکت آنها در فعالیت های آمادگی، تحت تاثیر عواملی چون مواجهه قبلی با بلایا ومیزان اطلاعات ایشان از برنامه های آمادگی بوده و این عوامل به طور مثبت بر این تمایل افراد در خصوص تهیه و بکارگیری یکطرح شرایط اضطراری خانگی تاثیر می گذارد. از سوی دیگر متغیرهای جمعیت شناختی نیز می توانند تاثیر زیادی بر تصمیم گیری افرادپیرامون این موضوع داشته باشند، چنانکه در مطالعه ای که در ایالات متحده به انجام رسیده است، مشخص شد که عواملی چوناسپانیایی/ لاتین بودن، آسیایی بودن و مستاجر بودن، احتمال مشارکت در برنامه های آمادگی و تدوین برنامه شرایط اضطراری برایخانوار را کاهش می دهد [ ۱]. البته دلیل تاثیر منفی این عوامل چندان روشن نیست. پس از تجزیه و تحلیل، توصیه هایی برایتحقیقات آتی در جهت درک بهتر از روابط مشاهده شده ارائه می شود.

طرح شرایط اضطراری خانوار، کاهش اثر بلایا، جامعه آماده، توسعه پایدار، خودکارآمدی