مریم برزمینی - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه جامع علمی کاربردی علی آباد
زهرا رجبلو - کارشناسی تربیت بدنی، دانشگاه تربیت معلم شهید بهشتی گنبد کاووس
سیده هانیه میرکریمی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز
محمدرضا شکی - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

چکیدهیادگیری معکوس به عنوان یک رویکرد نوین در فرآیند آموزش و یادگیری، به سرعت جایگزین سنتی ترین روش های تدریس شده و در حوزه های مختلف آموزشی به تجربه های فرهنگی و اجتماعی جوانان تاثیر می گذارد. این روش به دلیل تاکید بر فعالیت های یادگیرنده و تعامل بیشتر او با محتوا، یک چشم انداز نوین در بهبود یادگیری دانش آموزان ابتدایی ایجاد کرده است. در روش های سنتی آموزش، معلم به عنوان منبع اصلی اطلاعات و دانش، در کلاس حاکمیت داشته و دانش آموزان ابتدایی به نقش گیرنده های فعالیت ها محدود می شوند. این سناریو اغلب منجر به کاهش تعامل و اشتیاق دانش آموزان ابتدایی برای یادگیری می شود. رویکرد یادگیری معکوس، با تمرکز بر تعامل فعال دانش آموزان ابتدایی با محتوا، نه تنها ایجاد انگیزه بالاتری برای یادگیری فراهم می آورد، بلکه فرآیند یادگیری را به یک تجربه جذاب و فعال تبدیل می کند. در این رویکرد، دانش آموزان ابتدایی به عنوان موجودی فعال در فرآیند یادگیری شناخته می شوند و از ابزارها و منابع مختلف برای کسب دانش بهره می برند. امروزه، با توجه به پیشرفت فناوری و تغییرات سریع در جوامع، نیاز به فردآموزی و توانمندسازی دانش آموزان ابتدایی برای مواجهه با چالش های آینده احساس می شود. این مقاله با بررسی اثربخشی یادگیری معکوس در بهبود یادگیری دانش آموزان ابتدایی، به عنوان یک ابزار نوین در راستای تحول در فرآیند آموزش و یادگیری، به بررسی ابعاد مختلف این رویکرد و نتایج حاصل از پژوهش های انجام شده در این زمینه می پردازد. در این مقاله به بررسی مفاهیم اصلی یادگیری معکوس و اثربخشی آن در محیط های آموزشی مختلف می پردازد. سپس، مطالعات پژوهشی انجام شده در این زمینه را بررسی کرده و نتایج به دست آمده را مورد ارزیابی قرار می دهد.

یادگیری معکوس، دانش آموزان ابتدایی، یادگیری، ابتدایی.