Mansoor Fathi

طرح مساله: در این پژوهش، عمده ترین عوامل موثر بر فرار دختران از خانه، شناسایی و سپس بر آن مبنا، با چشم اندازی پیش گیرانه، راهکارهای علمی و کاربردی ارائه می گردند. روش: پژوهش حاضر، از نوع مورد شاهدی است. جامعه آماری را دو گروه دختران فراری (گروه مورد) و غیرفراری (گروه شاهد) تشکیل می دهد. برای گردآوری اطلاعات از روش مصاحبه منظم استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون X۲ (کااسکور) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: دختران فراری به مراتب بیش تر از گروه همگن خود از سوی سرپرست یا اعضای خانواده مورد آزارهای جسمی، روانی و حتی جنسی قرار گرفته اند. هم چنین گسیختگی های خانوادگی نظیر طلاق والدین، اعتیاد، سابقه زندان، اختلاف، مشاجره و درگیری بین اعضای خانواده دختران فراری بیش تر از گروه همگن بوده است. نتایج: خشونت علیه دختران و از هم گسیختگی های خانوادگی از عوامل موثر بر فرار دختران از خانه است و پیش گیری از این آسیب اجتماعی، نیازمند ارتقای آگاهی والدین در خصوص شیوه برخورد مناسب با فرزندان نوجوان، شناسایی و حمایت از خانواده های در معرض آسیب است.

Child Abuse, Family Violence, Runaway Girls, خشونت خانوادگی, دختران فراری, کودک آزاری