Katayon Khoshabi
Mojtaba Habibi Asgarabadi
Zeinab Farzadfard
Parvane Mohamadkhani

طرح مساله: این پژوهش با هدف بررسی میزان شیوع کودک آزاری در دانش آموزان دوره راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی ۸۶-۸۵ اجراء شده است. روش: مطالعه از نوع توصیفی و نیز همه گیرشناسی است که بر روی ۱۵۳۰ دانش آموز دوره راهنمایی (۷۸۵ دانش آموز پسر و ۷۴۵ دانش آموز دختر) با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و خوشه ای چند مرحله ای اجراء شده است. ابزار پژوهش یک پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن در مرحله مقدماتی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که شیوع آزار جسمانی خفیف ۳/۳۸ درصد، آزار جسمانی شدید ۹/۳۵ درصد، بی توجهی ۵/۲۰ درصد و آزار عاطفی ۵/۶۲ درصد است. همچنین رابطه معناداری میان جنسیت دانش آموزان، منطقه محل زندگی، تحصیلات والدین، شغل والدین و طلاق والدین با شیوع کودک آزاری وجود دارد. نتایج: به استناد یافته های پژوهش حاضر می توان گفت که شیوع کودک آزاری در حد بالایی است و این مساله نیازمند توجه هرچه بیشتر مسئولان جهت پیشگیری از تبعات منفی کودک آزاری است.

Child Abuse, School Students, Prevalence, دانش آموزان دوره راهنمایی, شیوع, کودک آزاری