Mohamad mahdi Araei

مسئله فقر در ایران از ابعاد مختلفی مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است. با بررسی کلیه مطالعات صورت گرفته در مورد پدیده فقر در ایران چه از منظر متدولوژیکی و چه از منظر کاربردی (سیاست های اجرایی) مشاهده می شود که علی رغم تمامی دستاوردهای علمی و نظری در این حوزه کشور ما هنوز در نوع مواجهه و حل این معضل اقتصادی اجتماعی و فرهنگی ناموفق بوده و با چالش های بسیاری روبروست. فقدان یک اراده ملی برخاسته از درون دولت، ملت، بخش خصوصی و نهادهای مدنی موجب گردیده است که نحوه برخورد با این پدیده، به دلیل عدم اجماع در میان صاحب نظران از فقر و به دنبال آن وجود توصیه ها و رهنمودهای متفاوت و بعضا متعارض و اتخاذ روش های ناکارآمد در رفع فقر، پیچیده تر شده و حل آن طولانی تر شود. این پژوهش بانگاهی نقادانه علل ناکامی و ناکارآمدی ریشه کنی فقر در ایران را با بررسی مباحث مختلفی چون رویکردهای مختلف در حل فقر، گذشته و سابقه فقر در ایران، بررسی سیاست های کلان کشور در فقرزدایی مورد توجه قرارداده و نشان می هد به دلایل بسیاری از جمله تعارض و عدم انطباق نظریه و عمل (و درصورت ادامه روند فعلی) مسئله فقرزدائی در ایران با موفقیت قابل توجهی همراه نخواهد بود. در انتها با جمع بندی و نتیجه گیری؛ ضرورت تشکیل کمیته ملی فقرزدایی با عضویت نمایندگانی از دولت، بخش خصوصی و نهادهای مدنی جهت ساماندهی برنامه های فقرزدائی در ایران را یادآور می شود.

Inequality, Poverty, Poverty Eradication, Program, برنامه, فقر, فقرزدایی, نابرابری