سارا فخاریان مقدم - گروه روانشناسی، واحد فردوس، دانشگاه آزاد اسلامی، فردوس، ایران
لیلا سالاری - گروه روانشناسی، واحد فردوس، دانشگاه آزاد اسلامی، فردوس، ایران
قاسم آهی - گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
احمد منصوری - گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خود دلسوزی دیابت و مدیریت استرس در پیش بینی رفتارهایخودمدیریتی بیماران دیابتی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران ۲۵ تا ۷۵ ساله مبتلا به دیابتمراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان زابل در بازه زمانی دی تا اسفند ۱۳۹۹ (N=۵۵۰) بود که به روشنمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس خوددلسوزی دیابت، مدیریت استرس و پرسشنامه خودمدیریتی دیابت پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها نشان داد کهقوی ترین همبستگی بین خوددلسوزی سازگارانه و خوددلسوزی ناسازگارانه وجود دارده اما کمترین همبستگیبین خودمدیریتی دیابت و خوددلسوزی ناسازگارانه وجود دارد. نتایج نشان داد که دلسوزی سازگارانه (۱۸درصد)، مدیربت استرس (۵ درصد) و دلسوزی ناسازگارانه (۲ درصد) و روی هم ۲۵ درصد از واریانسرفتارهای خودمدیربتی بیماران دیابتی را تبیین می کنند. یافته های این پژوهش از نقش دلسوزی دیابت ومدیریت آسترس در رفتارهای خودمدیریتی بیماران دیابتی حمایت کرد. تقوبت ویژگی های روان شناختی مثبتنظیر دلسوزی سازگارانه و مهارت های مدیریت استرس و همچنین کاهش سازه های خطرساز نظیرخوددلسوزی های ناسازگارانه می تواند به بهبود خودمدیریتی بیماران دیابتی کمک کند.

خود دلسوزی دیابت، رفتارهای خودمدیریتی، مدیریت استرس