مسعود جان بزرگی - پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
مژگان آگاه هریس - دانشگاه پیام نور گرمسار
الهام موسوی - دانشگاه پیام نور
احمد علی پور - دانشگاه پیام نور
ندا گلچین - دانشگاه پیام نور
شهناز نوحی - دانشگاه آزاد اسلامی

داشتن سبک زندگی ناکارآمد، عادت های نادرست غذایی، فعالیت بدنی کم و بدکارکردی محیط فرهنگی- اجتماعی از عوامل موثر در افزایش شیوع اضافه وزن و چاقی هستند. لذا این پژوهش بر آن است تا کارآمدی دو روش درمانگری مبتنی بر مهارت های حل مسئله و مقابله و شناخت درمانگری مدیریت وزن را در کاهش شاخص توده بدنی (BMI) و بهبود سبک زندگی کارآمد وزن (WEL) زنان دارای اضافه وزن و چاق مقایسه کند. بدین منظور ۳۴ آزمودنی با ۲۵< BMIبا استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی درمانگری مبتنی بر مهارت های حل مسئله و مقابله و شناخت درمانگری جایگزین شدند (هر گروه ۱۷ نفر). همه آزمودنی ها در شروع، پایان و ۱۲ هفته پس از پایان هر دوره درمانگری به گویه های پرسشنامه WEL پاسخ دادند و BMI آنها نیز اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نسخه شانزدهم نرم افزار آماری SPSS و با به کارگیری آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که دو مداخله به کاهش معنادار BMI آزمودنی ها منتهی شده اند (۰۵/۰>P) ، اما میان دو مداخله در این زمینه تفاوت معناداری وجود نداشت (۰۵/۰

شناخت درمانگری, حل مسئله و مقابله, شاخص توده بدنی, سبک زندگی کارآمد وزن