زهرا اسحقی - دانشجو کارشناسی ارشد ادبیات پایداری، دانشگاه شاهد تهران
احمد فروزانفر - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شاهد- تهران- ایران

نماد پردازی در ادبیات همچون گونه های دیگر ادبی کارکردهای گوناگون دارد و از جمله شگردهای برجسته برای بیان مفاهیم و القای معانی اینگونه مفاهیم است. در میان این نمادها، پرنده و پرواز با ارجاع به کارکرد خود، در دنیای واقعی جایگاه قابل تاملی در ادبیات کهن و معاصر فارسی دارد. این مقاله با هدف بررسی، تحلیل و تاویل های نمادهای پرندگان در اشعار ایران شاه ابن ابی الخیر در منظومه حماسی کوش نامه نوشته شده است و به بازتاب مضامین و معانی نمادین پرندگان در شعر شاعرمورد نظر می پردازد. در پژوهش حاضر، از روش توصیفی- تحلیلی، با مراجعه به منابع کتابخانه ‎ای و فیش برداری از منابع مورد نظر استفاده شده است. براساس یافته ها، پرندگان در شعر این شاعر معانی سمبولیک در برداشته اند: گاه نماد خود شاعر و شخصی، گاه مفاهیم با اقتضائات زمانی، جو حاکم بر جامعه و حوادث و رویدادهای سیاسی و اجتماعی مثبت و منفی بوده اند.

نماد، پرندگان، ایرانشاه ابن ابی الخیر، کوش نامه